Η αριστεία στην τέχνη της παρουσίασης αποτελεί απαραίτητο συστατικό, αν όχι ικανή συνθήκη, για την επιτυχία στα περισσότερα των αγωνισμάτων του επαγγελματικού στίβου. Η εξαιρετική απόδοση παρουσία κοινού δεν αποτελεί υποχρέωση και προνόμιο μονάχα για αθλητές και καλλιτέχνες, αλλά εντέλει για κάθε επιχειρηματία, στέλεχος ή φοιτητή. Υπό το πρίσμα μιας start-up, για παράδειγμα, η επιτυχής έκθεση μίας ιδέας σε ένα Open Coffee event μπορεί να προκαλέσει επενδυτικό ενδιαφέρον ή και επιθυμητή δημοσιότητα.
Παρά τη σημασία της αυτή, ωστόσο, η ικανότητα του παρουσιάζειν κατά κανόνα δεν καλλιεργείται, εκλαμβάνεται ως δεδομένη και στατική, τελικά χαρακτηρίζεται από τον πάγιο μύθο της περιγραφής περί ‘χαρίσματος’ και όχι ως βελτιώσιμη μέσω μεθοδικής εργασίας δεξιότητα. Οι συνέπειες γίνονται αισθητές σε κάθε περίσταση. Αλήθεια, πόσες φορές έχετε αποκοιμηθεί κατά τη διάρκεια μίας παρουσίασης ή έχετε αποχωρήσει στην αρχή της επειδή αισθάνεστε ότι χάνετε τον χρόνο σας; Και πόσες είναι οι παρουσιάσεις εκείνες τις οποίες μνημονεύετε ακόμα και σήμερα;
Σίγουρα η τεχνική μίας παρουσίασης είναι ικανότητα που στηρίζεται και αξιοποιεί πρωτίστως τα προσωπικά χαρακτηριστικά του ομιλητή, παρά αναφέρεται σε γενικής εφαρμογής μοτίβα. Ωστόσο, κάποιες αρχές είναι μάλλον οικουμενικές και η -συχνή- παράβασή τους προκαλεί εκ των πραγμάτων την απώλεια της προσοχής του ακροατηρίου, αν όχι τον εκνευρισμό του. Επιχειρώ να διατυπώσω λοιπόν, κάποιες γενικές κατευθύνσεις, υπό τη μορφή εγχειριδίου εμπειρικών κανόνων:
