Οι νεώτεροι δεν γνωρίζαμε την ύπαρξή του. Κάποιοι από τους παλαιότερους, ωστόσο, σιγοψυθίριζαν: ‘Έχουν ξαναγίνει παρόμοιες απόπειρες. Θυμάστε το First Tuesday;’

Η μητρική χωροθέτηση φέρει ικανή επικάλυψη με τις επιδιώξεις του Open Coffee (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο δανεισμός της χρονικής συντεταγμένης των συναντήσεων), το ερώτημα επομένως ανακύπτει έντονο: Υπήρξε αντίστοιχη προσπάθεια στην Ελλάδα;

Η αναζήτηση υπέδειξε -ομολογώ προς μεγάλη μου έκπληξη, και χαρά!- απρόσμενα θετικά αποτελέσματα: Ναι, υπήρξε, μία ιδιαίτερα σοβαρή και άρτια οργανωμένη προσπάθεια για υποδαύλιση των ελληνικών start-up!

Το ενδιαφέρον, προφανώς, δεν ικανοποιήθηκε με τις περιορισμένες αναφορές που εντοπίζονται στα άρθρα της περιόδου εκείνης, ωστόσο με την υπόδειξη του Ονίκ Παλαντζιάν, κατέστη εφικτή η επαφή με τον Γιώργο Χατζηδημητρίου, τέως First Tuesday City Leader για την Αθήνα και νυν στέλεχος του Private Equity Group της Εμπορικής.Παραθέτω αυτούσια την μαρτυρία του κ. Χατζηδημητρίου (η έμφαση, ωστόσο, είναι δική μου):

Η εμπειρία με την First Tuesday, με λίγα λόγια, ξεκίνησε περί τα τέλη του 2000, όπου πήραμε το ελληνικό chapter. Τότε ήταν η ουρά του hype του χρηματιστηρίου. To VC ήταν πολύ συγκεντρωμένο (τρία μεγάλα funds, Global, Εθνική και Εμπορική). Ανάμεσα στους στόχους ήταν η ενεργοποίηση του επιχειρηματικού κόσμου, η ενημέρωση γύρω από το VC, η δημιουργία δικτύων business angels, κλπ. Λάβαμε τις πρώτες χορηγίες από την Εμπορική και την Sun Microsystems που ενδιαφέρονταν για την δραστηριοποίηση του ελληνικού internet και κάναμε ένα μεγάλο event στο Μέγαρο.

Από εκεί άρχισαν τα δύσκολα, καθώς τα υπόλοιπα VCs έλεγαν ότι αν υπάρχει κάποια επένδυση θα περάσει από εμάς, ενώ τα μέλη που γράφτηκαν ήταν ελάχιστα, αφού κανείς δε θέλει να πληρώσει. Με τις χορηγίες που μαζέψαμε αρχικά, αλλά και με δικά μας χρήματα, κάναμε συνολικά 5-6 events, όπου πραγματοποιήθηκαν διαλέξεις για τους τύπους χρηματοδότησης, business planning και διάφορα άλλα θέματα που ήταν χρήσιμα για entrepreneurs, επίσης παρουσιάσεις από start-ups.Πολύς κόσμος έμαθε από εμάς, είδαμε εκατοντάδες business plans, τα οποία και διορθώσαμε, αλλά καμία εταιρεία δεν προχώρησε σε επένδυση και, για να είμαι ειλικρινής, Venture Capital πραγματικό στην Ελλάδα δε γινόταν, αφού όλοι είχαν όρεξη για κάτι εδραιωμένο, όχι start-up.

Δυστυχώς το πρόβλημα ξεκινάει από την εκπαίδευση, αφού κανένα σχολείο στην Ελλάδα δεν μαθαίνει τον κόσμο τι θα πει επιχειρηματικότητα. Κάποια στιγμή μάλιστα συνάδελφος δέχθηκε τα πυρά επιστημόνων, για το γεγονός ότι τα VC στην Ελλάδα δε δίνουν λεφτά στους επιστήμονες, για να λάβει την εξήγηση ότι τα VC είναι επιχειρήσεις και δεν δίνουν επιδοτήσεις (η μάστιγα των ελληνικών πανεπιστημίων, όπου κατά τ’ άλλα το κεφάλαιο είναι ο δαίμονας). Από την άλλη, και οι ελληνικές VC πρέπει κάποια στιγμή, αν θέλουν να λάβουν σωστά business plans, να επενδύσουν κάποια χρήματα στην εκπαίδευση των entrepreneurs.

Ομολογώ πως ο πρώην διοργανωτής του First Tuesday Athens είναι καταιγιστικός στις αναφορές του, θίγοντας πληθώρα θεμάτων, καθένα από τα οποία δικαιολογεί, αν μη τι άλλο, ξεχωριστή αναφορά σε επόμενα post. Επιχειρώντας -με περισσή δυσκολία- να περιοριστώ στα συμπεράσματα που φέρουν άμεση συσχέτιση με τη στοχοθέτηση και τις προτεραιότητες του παρόντος Open Coffee, αναφέρω την ιδιαίτερα διαφοροποιημένη φύση των δύο events, παράλληλα ωστόσο με το έντονα κοινό συστατικό τους, την επιδίωξη δηλαδή κλίματος δεκτικού για την εξέλιξη του ελληνικού κινήματος των start-up.

Ως Open Coffee Club οφείλουμε να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τα διδάγματα από την πορεία των παλαιότερων συναντήσεων First Tuesday, αν επιθυμούμε η επίδραση των τρέχοντων προσπαθειών να είναι περισσότερο αποτελεσματική σε εύρος δράσεων και βάθος χρόνου. Προσωπικά θεωρώ πως το περισσότερο ‘ελαφρύ’ μοντέλο του Open Coffee είναι και περισσότερο βιώσιμο, ωστόσο αυτό απομένει να αποδειχθεί. Ή, καλύτερα, παραμένει υπόλογο στην ατομική ή συλλογική μας πρωτοβουλία και τη διακριτική μας ευχέρεια.

Σημείωση: Οι (πλέον βετεράνοι;) συμμετέχοντες στα First Tuesday events είναι τουλάχιστον ευπρόσδεκτοι να μας μεταφέρουν τις γνώσεις και εμπειρίες τους σε επόμενες συναντήσεις.