Χτες στο Bacaro έγινε και η 4η συνάντηση του OpenCoffee. Με πρόχειρους υπολογισμούς πρέπει να ήταν κάτι λιγότερο από 70 άτομα στο χώρο κατά τη διάρκεια των ομιλίων ενώ οι κουβέντες συνεχίστηκαν για αρκετή ώρα μετά τις παρουσιάσεις. Η συνάντηση υπάρχει ολόκληρη εδώ.
Για την ώρα, παραθέτω εν συντομία τα “πρακτικά” από όλη τη βραδιά και θα ακολουθήσουν επιμέρους posts με τις Powerpoint παρουσιάσεις της κάθε ομιλίας και τα βίντεο των ομιλιών. Αν κάποιος θέλει να ρωτήσει κάτι τους ομιλητές μπορεί να το κάνει στα σχόλια εκείνων των posts.
Παύλος Μπούκας: Ο ΠΜ παρουσίασε το Hellenic Cash Flow Club, την οργάνωση στην οποία είναι μέλος και η οποία έχει τις βάσεις της στο βιβλίο του Robert Kiyosaki, “Rich Dad Poor Dad” και το επιτραπέζιο Cash Flow παίζοντας το οποίο μπορεί κανείς να μάθει τις βασικές οικονομικές και επενδυτικές αρχές που παρουσιάζονται στο βιβλίο. Τα μέλη του HCFC συναντιούνται τακτικά για να παίξουν το επιτραπέζιο, οργανώνουν ημερίδες, κάνουν brainstorming sessions ενώ υπάρχει κι η προοπτική να δημιουργήσουν μια πλατφόρμα που θα προάγει την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα συνδέοντας άτομα που θέλουν να επιχειρήσουν με πιθανούς επενδυτές.
Παναγιώτης Παπαδόπουλος: O ΠΠ παρουσίασε την start-up που έχει στήσει με μια ομάδα φίλων. Η stayinathens.com παρέχει τη δυνατότητα σε φοιτητές που έρχονται με Erasmus στην Ελλάδα να βρουν ένα μέρος να μείνουν. Το project ξεκίνησε αρχικά εθελοντικά και όταν οι απαιτήσεις μεγάλωσαν μετατράπηκε σε επαγγελματικό εγχείρημα με το κάθε ιδρυτικό μέλος να συμβάλλει ένα ποσό της τάξης των 1500 ευρώ. Η εταιρεία είχε το σημαντικό πλεονέκτημα στην αρχή ότι είχε ήδη μια βάση χρηστών ενώ πλέον γίνονται σχέδια να επεκταθούν οι δραστηριότητες της πέρα από φοιτητές και σε εργαζόμενους που σκοπεύουν να μείνουν στην Ελλάδα για κάποιο διάστημα. Το site της εταιρίας είναι φτιαγμένο σε Ruby on Rails και αποτελεί το βασικό εργαλείο τους για την παροχή και προώθηση των υπηρεσιών της ενώ έχουν έρθει σε συμφωνία με εταιρίες όπως το Skype, την Wind κλπ.
Βασίλης Παπαντωνίου: O ΒΠ μίλησε για το ρόλο του usability στο σχεδιασμό websites και το πως έχουμε φτάσει σε ένα σχετικά καλό επίπεδο μετά από την ανάπτυξη προτύπων και templates στα τελευταία χρόνια ανάπτυξης του διαδικτύου. Η βελτιωμένη αισθητική των καινούριων websites επιτρέπει στους επισκέπτες να τα εμπιστεύονται ευκολότερα και αυτό είναι κάτι που πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους όσοι σχεδιάζουν. Ο λόγος είναι ότι δεν πρέπει να έχουμε στο νου μας τους εαυτούς μας (επειδή μπορεί να ανήκουμε σε μια πολύ ειδική υποκατηγορία χρηστών) αλλά τους επισκέπτες μας. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο και εκεί απαιτείται η συμβολή κάποιου κοινωνιολόγου ή ανθρωπολόγου αν μπορεί να βρεθεί τέτοιος ή έστω κάποιων φίλων που θα τεστάρουν τις αντιδράσεις που δημιουργεί ένα site. Σημαντική είναι και η ερώτηση του κάτα πόσο αποτελεί ουσιώδες τμήμα της ιδέας προς υλοποίηση το κοινωνικό κομμάτι της – αν όχι, δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνεται απλά επειδή είναι “της μόδας τελευταία”.
Όνικ Παλατζιάν (Capital Connect): Ο ΟΠ αν και πλέον Venture Capitalist μας μίλησε για την εμπειρία του ως επιχειρηματίας σε start-up στην περίοδο πριν και μετά το dot-com boom. Παρουσίασε την ihavemoved.com που παρέχει τη δυνατότητα σε κάποιον που μετακομίζει να αλλάξει εύκολα και γρήγορα την ταχυδρομική διεύθυνση που είναι καταχωρημένη στις διάφορες υπηρεσίες που είναι συνδρομητής. Η ομιλία του ήταν γεμάτη χρήσιμες πληροφορίες και συμβουλές αλλά εδώ θα γράψω αυτές που ξεχώρισα εγώ:
- Τα αρχικά του κίνητρα δεν ήταν τα χρήματα αλλά “να αλλάξει τον κόσμο”.
- Αναφερόμενος στο ότι εξασφάλισαν 3+ εκατ. ευρώ χρηματοδότηση στη δύσκολη περίοδο του dot-com bubble: “Όταν μια ιδέα είναι καλή, είναι πάντα καλή”.
- Αξιοσημείωτο είναι ότι απευθύνθηκαν στους καλύτερους δικηγόρους και marketers του Λονδίνου και κατάφεραν να τους “πουλήσουν” την ιδέα τους – ώστε να δεχτούν να τους πληρώσουν αν και εφόσουν πετύχαινε.
- Ο τελικός σκοπός της εξαγοράς από μια μεγαλύτερη εταιρία μπορεί να επιτευχθεί από κάποιον απρόσμενο “παίχτη” – όπως έγινε στην περίπτωση τους στη Γερμανία και την Αγγλία από τα αντίστοιχα Ταχυδρομεία.
- Οι επενδυτές επενδύουν σε άτομα πρώτα από όλα – όχι σε εταιρίες – και μπορούν να επενδύσουν και με τεχνογνωσία και με υπηρεσίες – όχι μόνο με χρήματα.
- Μια εταιρία καλό είναι να έχει παραπάνω από 2 πηγές εισοδήματος – ποτέ δεν ξέρεις ποια από όλες θα γίνει η βασική.
- Η υπήρεσια που προσέφεραν ήταν δωρεάν για τον πελάτη! Εισοδήματα είχαν βασικά από προμήθειες από τις υπηρεσίες στις οποίες ήταν συνδρομητές οι πελάτες τους (πχ τράπεζες, ΔΕΚΟ, κλπ).
- Γενικά, η VC νοοτροπία είναι ακόμα ανώριμη στην Ελλάδα και παραμένει χαμηλού ρίσκου και “τραπεζική” στη φύση της. Οι VCs ψάχνουν να “βγουν” από την επένδυση απαιτώντας τα χρήματα τους πίσω σε λίγα χρόνια – με οποιοδήποτε τρόπο.
- Δεν κάνουν όλοι για επιχειρηματίες – είναι μια πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία.
- Η Ελλάδα μπορεί να είναι φτωχή αλλά έχει το πλεονέκτημα ότι δέχεται βοήθεια από την Ευρώπη – σαφώς έχει νόημα οι Έλληνες επιχειρηματίες να ψάξουν χρηματοδότηση από Ευρωπαίους VCs.
- Προκειμένου να έχει πιθανότητες επιτυχίας ένα τέτοιο αίτημα όμως πρέπει να πληρούνται τουλάχιστον τρία στοιχεία: α) μια ιδέα β) η υλοποίηση της και γ) μια πελατειακή βάση σε αυτήν – και όχι μόνο το πρώτο.
- Γενικά η σειρά που ακολουθεί κανείς προκειμένου να μαζέψει χρήματα για μια start-up από το ευκολότερο στο δυσκολότερο είναι: α) τα αποθέματα μου, β) οικογένεια και φίλοι, γ) business angels, δ) incubators και στο τέλος μόνο ε) VCs.
Νομίζω αυτά ήταν τα βασικότερα σημεία – περιμένω τυχόν παραλείψεις και διορθώσεις στα σχόλια. Μέχρι την επόμενη φορά…
